Presenting our Nineteenth English Translation Exercise for our Odia and Hindi readers. Give it your best and when done, compare your answers with our model Translations given underneath.
डरपोक पत्थर
बहुत पहले की बात है एक शिल्पकार मूर्ति बनाने के लिए जंगल में पत्थर ढूंढने गया। वहाँ उसको एक बहुत ही अच्छा पत्थर मिल गया। जिसको देखकर वह बहुत खुश हुआ और कहा यह मूर्ति बनाने के लिए बहुत ही सही है।
जब वह आ रहा था तो उसको एक और पत्थर मिला उसने उस पत्थर को भी अपने साथ ले लिया। घर जाकर उसने पत्थर को उठा कर अपने औजारों से उस पर कारीगरी करनी शुरू कर दिया
औजारों की चोट जब पत्थर पर हुई तो वह पत्थर बोलने लगा की मुझको छोड़ दो इससे मुझे बहुत दर्द हो रहा है। अगर तुम मुझ पर चोट करोगे तो मै बिखर कर अलग हो जाऊंगा। तुम किसी और पत्थर पर मूर्ति बना लो।
पत्थर की बात सुनकर शिल्पकार को दया आ गयी। उसने पत्थर को छोड़ दिया और दूसरे पत्थर को लेकर मूर्ति बनाने लगा। वह पत्थर कुछ नहीं बोला। कुछ समय में शिल्पकार ने उस पत्थर से बहुत अच्छी भगवान की मूर्ति बना दी।
गांव के लोग मूर्ति बनने के बाद उसको लेने आये। उनने सोचा की हमें नारियल फोड़ने के लिए एक और पत्थर की जरुरत होगी। उन्होंने वहाँ रखे पहले पत्थर को भी अपने साथ ले लिया। मूर्ति को ले जाकर उन्होंने मंदिर में सजा दिया और उसके सामने उसी पत्थर को रख दिया।
अब जब भी कोई व्यक्ति मंदिर में दर्शन करने आता तो मूर्ति को फूलों से पूजा करता, दूध से स्नान कराता और उस पत्थर पर नारियल फोड़ता था। जब लोग उस पत्थर पर नारियल फोड़ते तो बहुत परेशान होता।
उसको दर्द होता और वह चिल्लाता लेकिन कोई उसकी सुनने वाला नहीं था । उस पत्थर ने मूर्ति बने पत्थर से बात करी और कहा की तुम तो बड़े मजे से हो लोग तो तुम्हारी पूजा करते है। तुमको दूध से स्नान कराते है और लड्डुओं का प्रसाद चढ़ाते है।
लेकिन मेरी तो किस्मत ही ख़राब है मुझ पर लोग नारियल फोड़ कर जाते है। इस पर मूर्ति बने पत्थर ने कहा की जब शिल्पकार तुम पर कारीगरी कर रहा था यदि तुम उस समय उसको नहीं रोकते तो आज मेरी जगह तुम होते।
लेकिन तुमने आसान रास्ता चुना इसलिए अभी तुम दुःख उठा रहे हो। उस पत्थर को मूर्ति बने पत्थर की बात समझ आ गयी थी। उसने कहा की अब से मै भी कोई शिकायत नहीं करूँगा। इसके बाद लोग आकर उस पर नारियल फोड़ते।
नारियल टूटने से उस पर भी नारियल का पानी गिरता और अब लोग मूर्ति को प्रसाद का भोग लगाकर उस पत्थर पर रखने लगे।
ଭୟଭିତ ପଥର
ବହୁ ସମୟ ପୂର୍ବର କଥା, ଜଣେ କାରିଗର ମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ଜଙ୍ଗଲରେ ପଥର ଖୋଜିବାକୁ ଯାଇଥିଲେ। ତାକୁ ସେଠାରେ ବହୁତ ଭଲ ପଥର ମିଳିଗଲା। ଏହା ଦେଖି ସେ ବହୁତ ଖୁସି ହେଲା ଏବଂ କହିଲା ମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରି କରିବା ପାଇଁ ଏଇଟା ବହୁତ ଠିକ୍।
ଆସିବାବେଳେ ତାକୁ ଆଉ ଏକ ପଥର ମିଳିଲା। ସେ ମଧ୍ୟ ସେହି ପଥରକୁ ମଧ୍ୟ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଗଲେ। ଘରକୁ ଯାଇ ସେ ପଥରଟିକୁ ଉଠାଇ ନିଜ ଉପକରଣରେ କାମ କରିବାକୁ ଲାଗିଲା।
ଯେତେବେଳେ ଉପକରଣଗୁଡ଼ିକ ପଥର ଉପରେ ଆଘାତ ପାଇଲା, ସେତେବେଳେ ସେହି ପଥରଟି କହିବାକୁ ଲାଗିଲା, “ମୋତେ ଛାଡ଼ିଦିଅ, ଏହା ମୋତେ ବହୁତ କଷ୍ଟ ଦେଉଛି।” ଯଦି ତୁମେ ମୋତେ ଆଘାତ କର, ମୁଁ ଭାଙ୍ଗି ପଡ଼ିବି। ତୁମେ ଅନ୍ୟ କିଛି ପଥର ଉପରେ ପ୍ରତିମା ତିଆରି କର।
କାରିଗର ପଥର ଶୁଣି ଦୟା ଅନୁଭବ କଲା। ସେ ସେହି ପଥରଟିକୁ ଛାଡି ଅନ୍ୟ ଏକ ପଥରରେ ମୂର୍ତ୍ତି ତିଆରି କରିବା ଆରମ୍ଭ କଲା। ଅନ୍ୟ ପଥର କିଛି କହିଲା ନାହିଁ। କିଛି ସମୟ ମଧ୍ୟରେ କାରିଗର ସେହି ପଥର ସହିତ ଭଗବାନଙ୍କର ଏକ ବହୁତ ଭଲ ପ୍ରତିମା ତିଆରି କଲା।
ମୂର୍ତ୍ତି ନିର୍ମାଣ ପରେ ତାକୁ ନେବାକୁ ଗାଁର ଲୋକମାନେ ଆସିଥିଲେ। ସେମାନେ ଭାବିଲେ ଯେ ନଡ଼ିଆ ଭାଙ୍ଗିବା ପାଇଁ ଆମକୁ ଆଉ ଏକ ପଥର ଆବଶ୍ୟକ ହେବ। ସେ ସେଠାରେ ରଖାଯାଇଥିବା ପ୍ରଥମ ପଥରକୁ ମଧ୍ୟ ସାଙ୍ଗରେ ନେଇଗଲେ। ସେମାନେ ମୂର୍ତ୍ତିଟିକୁ ନେଇ ମନ୍ଦିରରେ ସଜାଇଦେଲେ ସମ୍ମୁଖରେ ସେହି ପଥରଟିକୁ ରଖିଲେ।
ବର୍ତ୍ତମାନ ଯେତେବେଳେ ବି କେହି ମନ୍ଦିରକୁ ଦର୍ଶନ କରିବାକୁ ଆସନ୍ତି, ସେ ମୂର୍ତ୍ତିଗୁଡ଼ିକୁ ଫୁଲ ସହିତ ପୂଜା କରନ୍ତି, କ୍ଷୀରରେ ସ୍ନାନ କରାନ୍ତି ଏବଂ ସେହି ପଥର ଉପରେ ନଡ଼ିଆ ଫଟାନ୍ତି। ଯେତେବେଳେ ଲୋକମାନେ ସେହି ପଥର ଉପରେ ନଡ଼ିଆ ଫଟାନ୍ତି, ସେତେବେଳେ ସେ ବହୁତ ବ୍ୟଥିତ ହୁଏ।
ସେ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଅନୁଭବ ହୁଏଏବଂ ସେ ଚିତ୍କାର ମଧ୍ୟ କରେ କିନ୍ତୁ ତାକୁ ଶୁଣିବାକୁ କେହି ନଥିଲେ। ସେହି ପଥର ମୂର୍ତ୍ତିରେ ନିର୍ମିତ ପଥର ସହିତ କଥା ହୋଇ କହିଲା ଯେ ତୁମେ ତ ଆନନ୍ଦରେ ଅଛ ଲୋକ ତୁମର ପୂଜା କରୁଛନ୍ତି। ତୁମକୁ କ୍ଷୀରରେ ସ୍ନାନ କରାଉଛନ୍ତିଏବଂ ଲଡୁ ପ୍ରସାଦ ଚଢ଼ାଉଛନ୍ତି।
କିନ୍ତୁ ମୋର ଭାଗ୍ୟ ଖରାପ, ଲୋକମାନେ ମୋ ଉପରେ ନଡ଼ିଆ ଫଟେଇ ଚାଲିଯାଉଛନ୍ତି। ଏହା ଉପରେ ପଥର ତିଆରି ପ୍ରତିମା କହିଲା ଯେ ଯେବେ କାରିଗର ତୁମ ଉପରେ କାମ କରୁଥିଲା, ସେତେବେଳେ ତୁମେ ଯଦି ତାଙ୍କୁ ଅଟକାଇ ନଥାନ୍ତ, ତୁମେ ଆଜି ମୋ ସ୍ଥାନରେ ଥାନ୍ତ।
କିନ୍ତୁ ତୁମେ ସହଜ ରାସ୍ତା ବାଛିନେଲ, ତେଣୁ ବର୍ତ୍ତମାନ ଯନ୍ତ୍ରଣା ଭୋଗ କରୁଛ। ସେହି ପଥରକୁ ପ୍ରତିମା ଦ୍ୱାରା ରୂପାନ୍ତରିତ ପଥରର କଥା ବୁଝା ପଡିଗଲା। ସେ କହିଲା ଯେ ବର୍ତ୍ତମାନଠାରୁ ମୁଁ ମଧ୍ୟ ଅଭିଯୋଗ କରିବି ନାହିଁ। ଏହା ପରେ ଲୋକମାନେ ଆସି ଏଥିରେ ନଡ଼ିଆ ଫଟାନ୍ତି।
ନଡ଼ିଆ ଭାଙ୍ଗିବା କାରଣରୁ ନଡ଼ିଆ ପାଣି ଏହା ଉପରେ ମଧ୍ୟ ପଡେ ଏବଂ ଏବେ ଲୋକମାନେ ମୂର୍ତ୍ତିକୁ ପ୍ରସାଦର ଭୋଗ ଅର୍ପଣ କରି ସେହି ପଥର ଉପରେ ରଖିବାକୁ ଲାଗିଲେ।
Translation Answers:
The timid stone
It happened long time back. An artisan went into the forest to bring a stone t make an idol. There he stumbled upon a very good piece. He was overjoyed to see it and mused that it would really come handy.
On his way back, he found another good piece, and decided to bring it along. On reaching home, he lost no time to start his work with his chisel in his workshop. When the chisel struck the stone, the later pleaded to be let off saying the chisel strokes were very hurtful. If you still hammer me, I will splinter into pieces. So, choose a different piece.
The stone’s words evoked pity in the sculptor. He abandoned the stone and chose a different one. He didn’t utter a word to the stone. He could produce quite a few statues from the stone in a short period of time.
After the statues were made, the villagers turned up to buy them. They felt the need of another piece of stone to break cocoanuts. They took the first stone the artisan had kept aside. They arranged the statues in the temple and kept the single stone before it.
Want more challenging Translation Exercises like this one? Click here to find all of them.